او پس از تحصیل الهیات، تاریخ ادیان و زبان و ادبیات لاتین و زبان‌ها و ادیان ایرانی و سامی فعالیت علمی خویش را پس از اخذ دکترا از ۱۹۳۶ در دانشگاه اوپسالا سوئد آغاز کرد.
حوزه مطالعاتی ویدن گرن پدیدارشناسی دین بود و درباره ادیان و مذاهب ایرانی از جمله اسلام پژوهش‌هایی انجام داد.
وی به زبان‌های اوستایی، پهلوی، ارمنی، ترکی، فارسی، سانسکریت و سامی تسلط داشت و آثار متعددی منتشر کرد.
شش کتاب او با عنوان‌های مانی و تعلیمات او (ترجمه‌ی نزهت صفای اصفهانی)، هنر مانوی و زرتشتی (ترجمه‌ی یعقوب آژند)، فئودالیسم در ایران باستان (ترجمه‌ی هوشنگ صادقی)، دین‌های ایران باستان (ترجمه‌ی منوچهر فرهنگ)، جهان معنوی ایرانی از آغاز تا اسلام (ترجمه‌ی محمود کندری) و پژوهشی در خرقه‌ی درویشان و دلق صوفیان (ترجمه‌ی بهار مختاریان) به فارسی برگردانده و انتشار یافته است.
ویدن گرن در دهه‌ی ۱۹۷۰ ـ ۱۹۶۰ ریاست انجمن بین‌المللی تاریخ دین را بر عهده داشت. او در سال 1996 درگذشت.
- منبع: شهر کتاب
نظر شما